Rozkład ładunku na ciężarówkach wielokrotnie stawia zarówno kierowców, jak i załadowców przed poważnymi wyzwaniami, do których często podchodzi się z „połowiczną wiedzą”.
Pod warunkiem, że posiada się podstawową wiedzę z zakresu fizyki, problem ten można dość łatwo rozwiązać.
Wizualizacja rozkładu obciążenia
Najprostszym podejściem jest wyobrażenie sobie, że ciężarówka stoi ze swoimi osiami na wadze.
Jeśli rozkład obciążenia jest prawidłowy, wskazówka skali znajduje się na zerze lub w środku.
Jeśli przednia oś byłaby przeciążona, lewa miska opuściłaby się, a prawa podniosłaby. Byłby to wyraźny skutek nieprawidłowego rozkładu obciążenia.
Cała sytuacja uległaby oczywiście odwróceniu, gdyby tylna oś była przeciążona.
Tę podstawową zasadę zastosowaną w naczepie można uprościć, dodając kolejną wagę do lewej szalki, na której spoczywają osie sterujące i napędowe.
Regulamin „DGUV70 Fahrzeuge” Niemieckiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od Wypadków Komunikacyjnych zawiera w komentarzu następujące warunki brzegowe:
W odniesieniu do § 37 ust. 1: Wymóg zgodności z dopuszczalnymi wartościami nacisków na osie jest spełniony, jeżeli:
- Dopuszczalne obciążenie przedniej osi nie zostało przekroczone
- Dopuszczalne obciążenie tylnej osi nie zostało przekroczone i
- Minimalne obciążenie osi kierowanej wynosi nie mniej niż 20% masy pojazdu (nie dotyczy naczep).
Jeśli prędkość jazdy nie przekracza 25 km/h, minimalne obciążenie osi kierowanej może zostać zmniejszone do 10% masy pojazdu.
Plan dystrybucji obciążenia
Główną podstawą rozważań jest plan rozmieszczenia ładunku, który jest specyficzny dla każdego typu pojazdu. Szablonem dla obrazu jest program BG do obliczania planów rozkładu obciążenia. Obraz został zmodyfikowany do celów wizualizacji.(Plan rozmieszczenia ładunku LVP 4.1 + Podstawowe zasady zabezpieczania ładunku – BG Verkehr (bg-verkehr.de))
Całkowity środek ciężkości ładunku musi zawsze znajdować się poniżej niebieskiej linii. Ładunek o maksymalnej masie 2000 kg można umieścić w dowolnym miejscu na skrzyni ładunkowej. Jeśli jednak ładunek waży 9000 kg, środek ciężkości musi znajdować się w odległości 3,40 m od przegrody. Im cięższy ładunek, tym mniejszy margines swobody.
Na wykresie ważne są również dwie osie graficzne. Oś X wskazuje długość obszaru załadunku, a oś Y ładunek.
Przykład: Jeśli cały ładunek waży 7000 kg, należy przejść do Y=7to, a następnie w lewo do niebieskiej linii.
Jest ona przecinana dwukrotnie, więc środek ciężkości ładunku może znajdować się w odległości od 3 m do 5 m od ściany końcowej.
Prawo dźwigni
Istnieje jednak inny sposób określenia środka ciężkości. Aby to zrobić, należy pamiętać o prawie dźwigni . Siła (ciężar ładunku) pomnożona przez długość dźwigni (odległość od ściany końcowej do środka ciężkości jednostki ładunkowej) daje moment. Klucz dynamometryczny działa na tej samej zasadzie. W tym przypadku jednak długość dźwigni pozostaje taka sama, a siła może być regulowana.
Podczas korzystania z tej metody konieczna jest znajomość położenia środka ciężkości ładunku. W szczególności w przypadku maszyn i urządzeń dział projektowy często nie zaznacza położenia środka ciężkości lub przynajmniej nie dostarcza rysunku pokazującego jego położenie. Informacje te mają kluczowe znaczenie dla prawidłowego załadunku i zabezpieczenia ładunku.
Poniżej przedstawiono fikcyjny przykład wyznaczania środka ciężkości dla podobnych jednostek ładunkowych.
W przypadku podobnych ładunków, takich jak big-bagi, oktabiny, IBC lub palety z napojami, środek ciężkości przesuwa się dalej do tyłu z każdym rzędem ładunków. Dokładna waga nie musi być znana.
Pod koniec załadunku kierowca i ładowacz muszą wiedzieć, czy położenie środka ciężkości (zielona strzałka) jest dopuszczalne, czy nie. Jeśli pozycja ta jest niedopuszczalna, konieczne będzie przeładowanie, rozładowanie i ponowne załadowanie.
Matematyczne rozwiązanie studium przypadku
Oczywiście problem można rozwiązać również matematycznie. Nie jest to trudne, ale to ciężka praca.
Weź wagę (w kg) pierwszego ładunku i pomnóż ją przez odległość (w m) między środkiem ciężkości a ścianą przednią. Jeśli jednostki ładunkowe są tego samego typu, można również użyć całego rzędu ładunków.
Drugie obciążenie, pomnożone przez nową odległość środka ciężkości, jest następnie dodawane do pierwszego wyniku i tak dalej, aż do obliczenia wszystkich jednostek obciążenia.
Zsumowany wynik jest dzielony przez całkowitą masę ładunku.
Wynikiem jest odległość między całkowitym środkiem ciężkości ładunku a ścianą końcową.
W przypadku standardowej naczepy o maksymalnej ładowności odległość ta musi wynosić od 6,80 do 7,2.
Ci z naszych czytelników, którzy są w miarę zaznajomieni z programem Excel, mogą ułatwić sobie obliczenia. Mogą utworzyć tabelę, która dostarczy im wynik po wprowadzeniu danych.
Wnioski
Dzięki tej podstawowej wiedzy powinno być możliwe prawidłowe rozmieszczenie ładunków w takim stopniu, aby uniknąć naruszenia bezpieczeństwa operacyjnego i ruchu drogowego.
Należy zawsze pamiętać, że oprócz wykroczenia administracyjnego może to również skutkować przestępstwem. Mianowicie, jeśli nieprawidłowo załadowany pojazd spowoduje wypadek z obrażeniami, ofiarami śmiertelnymi lub poważnymi uszkodzeniami mienia.
Wszyscy chcemy tego uniknąć, ponieważ jako użytkownicy dróg również możemy ucierpieć w każdej chwili.
Z poważaniem, Sigurd Ehringer
<< Poprzedni artykuł
Odcinek 36: Code XL – Obciążenie na przedniej ścianie – co należy wziąć pod uwagę?
Do następnego postu >>
Odcinek 38: Jak działa mata antypoślizgowa? – Część 1: Zasada działania
Sigurd Ehringer
✔ VDI-zertifizierter Ausbilder für Ladungssicherung ✔ Fachbuch-Autor ✔ 8 Jahre Projektmanager ✔ 12 Jahre bei der Bundeswehr (Kompaniechef) ✔ 20 Jahre Vertriebserfahrung ✔ seit 1996 Berater/Ausbilder in der Logistik ✔ 44 Jahre Ausbilder/Trainer in verschiedenen Bereichen —> In einer Reihe von Fachbeiträgen aus der Praxis, zu Themen rund um den Container und LKW, erhalten Sie Profiwissen aus erster Hand. Wie sichert man Ladung korrekt und was sind die Grundlagen der Ladungssicherung? Erarbeitet und vorgestellt werden sie von Sigurd Ehringer, Inhaber von SE-LogCon.