Sekwencja 28: Siła sprężająca (STF) i zdolność mocowania (LC)

To zdjęcie ilustruje cały problem związany z mocowaniem odciągami. Istnieją różne współczynniki tarcia między wszystkimi warstwami, a kąt mocowania zmienia się w każdej warstwie.

Oznacza to, że wymagana siła zabezpieczająca, która wynika z masy ładunku, nie jest nigdzie osiągana.

Ponadto paski napinające mają tylko krótkie dźwignie naciskowe.

Niektóre z nich biegną nad burtą i są przymocowane do ramy.

Ta płyta wibracyjna również nie jest odpowiednio zabezpieczona. Pas jest prowadzony po stronie spadania, co znacznie spłaszcza kąt mocowania α i znacznie zmniejsza pionową część siły zabezpieczającej.

Pasy prawdopodobnie przebiegają nad burtą, ponieważ pojazd został zbudowany do transportu towarów masowych i nie ma punktów mocowania. W związku z tym pojazd nie nadaje się do takiego transportu.

Jednym z najczęstszych błędów jest przewlekanie pasa lub łańcucha przez ucho holownicze.

W tym przypadku łańcuch działa tylko w kierunku jazdy, ale nie na boki.

Ma to negatywny wpływ na to, że maszyna może ześlizgnąć się na bok w przypadku skrętu, powodując przesunięcie ogólnego środka ciężkości zestawu. W rezultacie może dojść do przewrócenia.

Ta maszyna ma trzy punkty mocowania (żółte kółka), a mimo to nie zostały one optymalnie wykorzystane.

Kąt mocowania α (czerwony) jest niekorzystny, ponieważ jest zbyt duży, kąt mocowania β (niebieski) jest w porządku. Siły mocujące w kierunku jazdy są znacznie większe niż po bokach.

Mocowanie ukośne byłoby lepszym rozwiązaniem bez dodatkowego wysiłku, ponieważ oba kąty mocowania optymalnie przenoszą siły wzdłuż i w poprzek.

Możliwe było również zamocowanie obu łańcuchów w uchu mocującym.

<< Poprzedni post
Odcinek 27: Co z kątami odciągów?

Następny artykuł >>
Odcinek 29: Odrzuć dojrzałość pasów mocujących – kryteria