Odcinek 35: Odciąg przepaskowy lub odciąg zawiesiowy – zastosowanie i możliwości wykorzystania

Istnieje więcej metod zabezpieczania ładunku, niż mogłoby się wydawać.
Jednak najczęściej stosowana jest metoda mocowania za pomocą pasów, mimo że nie jest ona zbyt skuteczna.

Książka chłosta

Odpowiednimi ładunkami są maszyny, systemy, sprzęt itp., w których urządzenia zabezpieczające można przełożyć przez punkty mocowania, oczka, otwory, wgłębienia itp.

Należy zadbać o to, aby żadne ostre krawędzie nie utrudniały rozkładu siły zacisku ani nie uszkodziły materiału mocującego.

W przypadku zabezpieczania długich ładunków, takich jak maszty, prefabrykowane elementy betonowe, rury (również w wiązkach) itp. zabezpieczenie można wykonać w następujący sposób.

Wychodząc z jednej strony obszaru załadunku, sprzęt zabezpieczający (niebieski) jest zapętlany wokół ładunku lub odpowiednich miejsc na ładunku i wraca na tę samą stronę. Pas jest prowadzony w ten sam sposób z przeciwnej strony (pomarańczowy).

Ładunek jest utrzymywany na miejscu po ręcznym dokręceniu urządzeń zabezpieczających.

Należy wziąć pod uwagę kąt mocowania α między dwoma końcami po każdej stronie.
Współczynnik 0,75 musi być użyty dla ƒμ w celu uwzględnienia dynamicznych sytuacji tarcia.
Oznacza to, że siła tarcia jest zmniejszona o współczynnik, a zatem wymagana siła mocowania jest wyższa.

Przedstawienie graficzne

Dwa odciągi muszą być zawsze zamocowane pod kątem prostym do kierunku jazdy, jeden po lewej i jeden po prawej stronie, aby zapobiec skręcaniu się ładunku.

Korzystne jest przymocowanie urządzenia zabezpieczającego do dwóch różnych punktów mocowania na skrzyni ładunkowej, ponieważ umożliwia to dwukrotne użycie LC.

Grafika przedstawia fragment normy EN 12195-1 wraz z przykładem obliczeń.

Metoda alternatywna

Siła zabezpieczająca

W fikcyjnym przykładzie obliczona siła mocująca, biorąc pod uwagę kąty mocowania α i β, musi wynosić 2,445 daN na odciąg.

W przykładzie obliczono 4000 daN na taśmę, czyli prawie 1500 daN więcej niż jest to wymagane.

Gdyby ładunek został umieszczony na matach antypoślizgowych, co zawsze jest rozsądne, a współczynnik tarcia μ=0,6 zostałby wzięty pod uwagę, poduszka bezpieczeństwa byłaby jeszcze większa.

Wnioski

Opisane powyżej sytuacje pokazują, że dzięki przemyślanej i praktycznej wiedzy zabezpieczenie ładunku można zorganizować w prosty i bezpieczny sposób.

Niestety, praktyczna wiedza zarówno w sektorze nadawców, jak i kierowców nie jest jeszcze tak rozwinięta, jak byłoby to pożądane.

Jedną z rzeczy, które chciałbym zrobić poprzez mój wkład, jest zachęcenie ludzi do bliższego przyjrzenia się tej kwestii w interesie ogólnego bezpieczeństwa drogowego i promowania wewnętrznych rozwiązań.

Z poważaniem, Sigurd Ehringer