Odcinek 4: Kto jest odpowiedzialny za zabezpieczenie ładunku?

• Bezpieczny załadunek (§ 412 HGB) – np. rozkład obciążenia
• Bezpieczne sztauowanie ładunku (§ 22 ust. 1 StVO)
• Prawidłowa i niezakłócona obsługa pojazdu (kierowca; sekcja 23 (1) StVO)

Kierowca i załadowca/nadawca muszą wcześniej uzgodnić właściwy rozkład masy. W tym celu kierowca/przewoźnik lub spedytor musi określić rozkład obciążenia. Ma on bowiem największą wiedzę na temat swojego pojazdu i jego technologii.
Kierowca musi również poinstruować nadawcę, że pojazd ma być załadowany z uwzględnieniem maksymalnych dopuszczalnych obciążeń pojedynczej osi. Kierowca jest upoważniony do wydawania instrukcji w tym zakresie.

Załadowca musi określić, w jaki sposób ładunek musi być bezpiecznie załadowany do transportu. Wynika to z faktu, że tylko załadowca posiada specjalistyczną wiedzę wymaganą w tym zakresie.
Kierowca musi to sprawdzić, o ile pozwala mu na to jego specjalistyczna wiedza. Kierowca jest zatem zobowiązany do współpracy.

Jeśli można rozpoznać, że bezpieczny załadunek nie jest możliwy lub nie jest wystarczający, kierowca musi poinformować o tym nadawcę, a także może odmówić podróży. Wynika to z konieczności podjęcia dodatkowych środków w celu spełnienia wymogów prawnych określonych w § 22 StVO.

Załadunek jest bezpieczny dla transportu, jeśli towary nie zakłócają bezpiecznej eksploatacji pojazdu, nikt nie może być narażony na niebezpieczeństwo, utrudnienia lub niedogodności, a parametry techniczne pojazdu są zgodne. Obejmuje to

• Zgodność z wymiarami, naciskami osi i planem rozkładu obciążenia
• Stabilność pojazdu i jego nadwozia
• Zdolność hamowania

Kierowca jest również zobowiązany do poinformowania nadawcy o określonych limitach dopuszczalnej masy całkowitej, nacisków na osie i wymiarów.

Niezależnie od tego, czy za załadunek odpowiada przewoźnik, czy nadawca, przewoźnik musi zapewnić, że pojazd poradzi sobie z każdą sytuacją na drodze po załadunku i podczas całej podróży. Dotyczy to całego czasu trwania podróży.

Oznacza to, że towary załadowane na pojazd nie mogą w niedopuszczalny sposób pogarszać stabilności pojazdu lub jego zdolności hamowania. W związku z tym należy również upewnić się, że towary nie spadną z pojazdu i że przepisy bezpieczeństwa są przestrzegane. Dotyczy to w szczególności maksymalnej dopuszczalnej masy, zakresu ładunku, zabezpieczenia wystających towarów itp.

Im bardziej specjalistyczna wiedza jest wymagana do zapewnienia bezpieczeństwa operacyjnego, tym wyższe są wymagania wobec przewoźnika. Przewoźnik musi zatem zapytać o wagę, a także środek ciężkości towarów (patrz Koller, TranspR-Kommentar, wydanie 10, 2020, § 412, Rd.-Nr. 42).

Bezpieczeństwo eksploatacji z ładunkiem wymaga, aby pojazd silnikowy mógł bezpiecznie przewozić ładunek w normalnych warunkach. Kierowca jest za to odpowiedzialny, nawet jeśli inne osoby, których nie nadzoruje, ładują pojazd lub jeśli przejmuje pojazd do dalszej jazdy. Kierowcy należy stawiać surowe wymagania w zakresie staranności. Dotyczy to w szczególności transportu towarów ponadgabarytowych i ciężkich.

• Obowiązek pakowania (§ 411 HGB lub nr 6 ADSp lub art. 10 CMR) lub również GGVSEB/RID/ADR/IMDG/ICEO
• Obowiązek oznakowania (§ 411 HGB lub sekcja 6.1.2 ADSp), ważne, jeśli środek ciężkości znajduje się poza środkiem ciężkości, musi to być rozpoznawalne (patrz także wytyczne HPE).
• Obowiązek informacyjny (§§ 410, 413 HGB lub sekcje 3.3. 3.6 ADSp), czy wewnątrz opakowania lub transportowanych towarów znajdują się ruchome części lub nawet płyny, które prowadzą do zmiany zachowania fizycznego?
• Jest on zobowiązany do załadunku (§ 412 HGB)
• Nadawca musi dostarczyć odpowiednie dokumenty (np. list przewozowy zgodnie z § 408 HGB lub art. 11 CMR).
• Musi zapewnić bezpieczny załadunek do transportu (§ 412 HGB)
• Ładunek musi być rozmieszczony w sposób zdatny do ruchu drogowego. (§ 22 ust. 1 StVO)

Dostarczanie informacji i porad, np:

• Wymiary, waga, sposób przewracania się ładunku, ponieważ może być wymagane specjalne zezwolenie/zezwolenie.
• Zawartość zapakowanej przesyłki
• Niekompatybilność (ładowanie razem, kontakt z powierzchnią)
• Dostarczenie niezbędnych dokumentów / certyfikatów
• B.: Dokumenty dotyczące towarów niebezpiecznych, dokumenty dotyczące transportu międzynarodowego (celne itp.)
• Przewoźnik jest upoważniony do polegania na informacjach dostarczonych przez nadawcę
• Zapewnienie ładunkowi bezpiecznego w transporcie opakowania i sprzętu do zabezpieczenia ładunku:
• Możliwość transportu
• Ładunek może być transportowany tylko wtedy, gdy można go samodzielnie zabezpieczyć
• Wrażliwe maszyny powinny być przechowywane w solidnych drewnianych skrzyniach, na przykład
• Ładunki, łańcuchy napinające, urządzenia i inny sprzęt załadunkowy muszą być przechowywane w sposób zdatny do ruchu drogowego.
• Opakowanie bezpieczne w transporcie (wiedza nadawcy/producenta o towarach)

• Pojazd, tor (wibracje, siły odśrodkowe na ciasnych zakrętach)
• Sytuacje awaryjne (możliwe hamowanie awaryjne)
• Pogoda i pora roku (ciepło, zimno)
• Zabezpieczanie pojedynczych paczek na paletach / w kontenerach
• Odpowiednio zwymiarowany sprzęt do mocowania ładunku, np. punkty mocowania, strefy ładunkowe: Punkty mocowania, strefy ładunkowe
• Przeprowadzanie bezpiecznego załadunku do transportu:
• Załadunek i sztauowanie: Wymaga zabezpieczenia towarów przed utratą lub uszkodzeniem spowodowanym normalnymi czynnikami zewnętrznymi podczas transportu
• Siły odśrodkowe podczas pokonywania zakrętów
• Siły przyspieszenia podczas nagłego hamowania i manewrów wymijania
• Należy zapobiegać siłom pionowym wynikającym ze złych warunków drogowych, a także otarciom, tarciu i naciskowi.
• Mocowanie: Zabezpieczanie ładunku
• pasy mocujące, kliny lub inne odpowiednie środki pomocnicze do ochrony ładunku przed wpływami dynamicznymi
• bezpieczeństwo podczas podróży (patrz wyżej)
• Zabezpieczenie ładunku przed przewróceniem, spadnięciem i przesunięciem na skrzyni ładunkowej.
• Nadawca nie może zakładać, że przewoźnik, ze względu na nadmierną kruchość towarów, jest szczególnie
• jeździ ostrożnie lub powoli lub unika szczególnie złych dróg
• Jeśli w wyjątkowych przypadkach ładunek nie pozwala na transport w ramach dopuszczalnych wymiarów pojazdu i/lub nacisków osi lub mas całkowitych, wymagane jest specjalne zezwolenie zgodnie z § 46 StVO i/lub zezwolenie zgodnie z § 29 ust. 3 StVO.
• Nadawca musi zapewnić w ramach zezwolenia, że
• dopuszczalne wymiary pojazdu i przekroczenia wymiarów ładunku
• dopuszczalne obciążenia osi i masy brutto
• nie może zostać przekroczona
• Jeśli nadawca nie zapobiega nieautoryzowanemu transportowi, narusza przepisy. Ma on zatem obowiązek zapewnić przestrzeganie dozwolonych wyjątków (wspólna odpowiedzialność).

Każdy, kto często ładuje pojazdy, jest zazwyczaj zaznajomiony z typowymi typami pojazdów i ich dopuszczalną masą całkowitą. Oczekuje się zatem, że oszacuje dopuszczalną ładowność pojazdu. Dlatego też znaczne przekroczenie dopuszczalnej masy może zostać uznane za umyślne.

Sprawdzanie (dodatkowego) oznakowania pojazdów o nadmiernej szerokości/nadmiernej długości lub ładunków wystających poza pojazd (dla bezpieczeństwa drogowego i jako warunek zezwolenia).