Vrouwenquota? We hebben: 70%

De discussie over vrouwenquota wordt vaak gekenmerkt door dominante clichés en de vraag of gelijkheid in alle sectoren überhaupt wel haalbaar en verstandig is.

Bij Rothschenk was het nooit een probleem om aan een vooraf vastgesteld quotum te voldoen. Vanaf het begin was het percentage vrouwen bovengemiddeld en een bepalend element van de bedrijfscultuur.

De Würzburg Main Post bezocht ons van buitenaf en vatte deze speciale functie samen in een krantenartikel.

Fragment uit het krantenartikel:

Baldersheim. …In deze context is het kleine G&H GmbH Rothschenk in het afgelegen stadje Baldersheim in het district Würzburg iets bijzonders: 70% van het personeel bestaat daar uit vrouwen.

Een tarief dat waarschijnlijk uitzonderlijk is in Mainfranken. Hoewel de Industrie- und Handelskammer Würzburg-Schweinfurt (IHK) hier geen gedetailleerde gegevens over heeft, benadrukt hij ook de speciale rol van Rothschenk.

Dit roept de vraag op waarom het bedrijf, dat gespecialiseerd is in transportveiligheid, zo anders is dan anderen vanwege alle vrouwen in de dagelijkse werkzaamheden. Want: Rothschenk wordt geleid door mannen. Als je echter met vrouwelijke werknemers praat, wordt het duidelijk dat de verschillen met conventionele bedrijven subtiel maar effectief zijn. En toch op de een of andere manier vrouwelijk, cliché of niet.

Conflicten worden altijd openlijk behandeld, iedereen noemt elkaar bij de voornaam en er is een dagelijkse behoefte aan harmonie: zo beschrijven duurzaamheidsfunctionaris Johanna Ott en productiemanager Ulrike Schmidt de aard van het bedrijf Rothschenk. Maar we kunnen ook echt discussiëren,” zegt hoofd HR Veronika Uttinger-Dick.

Harmonie en vrouwelijke krachtHoofdwind in gelijke mate: Dat is wat Managing Partner Torsten Urban keer op keer zegt te ervaren. Hij en zijn drie medepartners kunnen met een idee komen – en tegen een charmante muur oplopen met het personeel. Dan is het duidelijk: het idee kan niet werken. We hebben een zeer vlakke hiërarchie,” zegt Urban. En wij hebben meer “hemdsmouwen” dan anderen.

De 58-jarige heeft gezien wat het betekent als 52 van de 75 medewerkers van Rothschenk vrouw zijn: De belangrijkste gespreksonderwerpen in het bedrijf zijn “anders op maandag” dan in de door mannen gedomineerde bouwsector. Uit eigen ervaring weet hij dat het vooral om voetbal gaat. Niet met Rothschenk. Wat is er thuis gebeurd, hoe gaat het met de familie – dit zijn de onderwerpen die na het weekend worden besproken, zegt Ott.

Hierbij wordt ook rekening gehouden met het feit dat “we hier op het platteland zitten”, zegt fabrieksmanager Urban. De traditionele rolverdeling is nog vaak van toepassing in gezinnen, waarbij de man de belangrijkste kostwinner is en de vrouw onder andere overdag voor de kinderen zorgt.

Voor productiemanager Ulrike Schmidt is de dominantie van vrouwen op bijna alle afdelingen van Rothschenk een dagelijkse uitdaging. Omdat het bedrijf duurzaamheid en gezinsvriendelijkheid hoog in het vaandel heeft staan, moet de 63-jarige voortdurend werkschema’s en vele individuele wensen op elkaar afstemmen.

Soms is het kind van een collega plotseling ziek, soms moet er voor een familielid worden gezorgd, soms is er iets anders aan de hand in het gezin: volgens Torsten Urban zijn er wel 30 werktijdmodellen in het bedrijf geweest om aan alle behoeften van de werknemers te voldoen. De belangrijkste werktijden zijn nu van 7.00 tot 15.00 uur. De bedrijfstijden lopen van 6 uur ‘s ochtends tot 8 uur ‘s avonds, zodat er de mogelijkheid is om flexibel aan de randen te werken, legt productiemanager Schmidt uit. Het is geen probleem als een collega om 13.00 uur weg moet omdat er thuis dringende zaken zijn.

We hebben echt een heel goede werksfeer,” vat Ott samen. Dit wordt ook weerspiegeld in de fluctuatiesnelheid bij Rothschenk. Het staat nu op 6,5 procent. Het nationale gemiddelde ligt rond de 30 procent. Met andere woorden: als je voor Rothschenk werkt, blijf je bij Rothschenk. HR-manager Uttinger-Dick werkt sinds 2000 bij het bedrijf en herinnert zich dat er toen alleen vrouwen werkten. Dat het vandaag de dag nog steeds 70 procent is, is gewoon zo gebeurd. Een quotum was nooit verplicht en “heeft geen zin”, zegt Torsten Urban…