Aflevering 5: Wrijvingswaarde op de truck - Wat telt echt?

Deze laadruimte is absoluut niet schoon. Het is waarschijnlijk al heel lang niet geveegd.

Als je op de website van Rothschenk bent, kun je er waarschijnlijk van uitgaan dat je al meer of minder over het onderwerp ladingzekering hebt gehoord. Doe je verder onderzoek op internet, dan stuit je op forums, informatiepagina's van adviseurs en trainers, andere fabrikanten en dealers, grote testinstituten en niet te vergeten groepen in de sociale media en dat alles over het onderwerp ladingzekering.

Vooral in de groepen argumenteren mensen met grote ijver dat hier een andere riem moet worden geplaatst en dat de riem daar drie cm verder weg moet liggen om de ideale hoek te hebben. Natuurlijk komen dan de zelfbenoemde goeroes om de hoek kijken, wiens Latijn vrij snel ophoudt en die dan gaan discussiëren met wilde beledigingen en ongefundeerde stellingen.

Maar waar is de "hond begraven", zoals het oude gezegde luidt?

Op elke training over het beveiligen van ladingen, op elk evenement over het beveiligen van ladingen, op elke lezing over het beveiligen van ladingen hoor je altijd één ding: "het laadgebied moet schoon zijn om de hoogst mogelijke wrijving te verkrijgen". Zelfs een goede antislipmat kan zijn doel niet bereiken als hij op een vuile laadvloer ligt.

Aflevering 5: Wrijvingswaarde op de truck - Wat telt echt?

Maar wat is schoon?

Als vijf mensen naar een laadruimte kijken, zullen er waarschijnlijk tien verschillende meningen zijn.

Als een zeer schoon persoon ernaar kijkt, zou hij waarschijnlijk liever een emmer met schoonmaakmiddel en mogelijk zelfs ontsmettingsmiddel pakken om de laadruimte te desinfecteren.

Maar als een zeer slordig persoon in dezelfde verlegenheid komt, is de drempel van netheid waarschijnlijk erg ver weg. Dan komt de zelfverklaarde beoefenaar in het spel met de zin: "Ik heb erger gezien".

Bij zulke vervuiling zei de beoefenaar zelfs dat hij erger had gezien.

Examen

Het is eigenlijk heel eenvoudig om een schone laadruimte te bepalen.

Waarbij de laadmedewerker toekijkt hoe de chauffeur het hele laadgebied schoonveegt met een bezem.

Een huisbezem met zwarte of bruine haren is hiervoor een handig hulpmiddel. Je kunt beter geen straatveger gebruiken, want die veegt vaak niet zo schoon. Sommige mensen gebruiken ook een compressor om het laadgebied af te blazen.

Door de turbulentie wordt het vuil echter vaak op een andere plaats afgezet. Daarom is het beter om de techniek achterwege te laten en de conventionele bezem te gebruiken.

Welk veegtype?

Je moet ook letten op het type veegmachine dat de bestuurder is.

Hier maak ik onderscheid tussen drie verschillende types:

1. De schone variant - deze verwijdert zoveel mogelijk van alles op het laadoppervlak en veegt het voertuig van voor naar achter schoon.
2. De luie - deze laat alles, zelfs de antislipmatten die al klaarliggen, op het laadgebied liggen en veegt dan over de matten heen.
3. De modderige - deze heeft zijn antislipmatten al neergelegd en pakt nu een handborstel, vouwt de mat op, veegt alleen de plek waar de mat ligt schoon en legt hem weer neer.

Zo'n "gereedschapsset" zou in elke laadruimte aanwezig moeten zijn. Helemaal rechts hangt een bezem met zwart varkenshaar.

Impact

Laten we achteraan beginnen. De "slordige" werkt zeer nauwgezet en zorgt er ook voor dat de fysica gelijk krijgt en dat de wrijving waarschijnlijk relatief hoog is.

In de context van een verkeerscontrole zou het echter tot argumentatieproblemen kunnen leiden als de inspecteurs aannemen dat het laadgebied vuil is omdat de rest van de lading niet is geveegd.

Met de "luie" zou een politieagent in de meeste gevallen gerustgesteld zijn, maar vanuit natuurkundig oogpunt zitten er vuildeeltjes tussen de wrijvingspartners, zodat het mis zou kunnen gaan bij een eventuele noodstop of uitwijkbeweging. Daarom is de "schone" natuurlijk ook onze persoonlijke nr. 1, omdat dit de enige manier is om recht te doen aan de natuurkunde en de controleambtenaar.

Zelfgemaakte bezems zijn geen geschikt materiaal voor het schoonmaken van een laadruimte.

Excuses...en maatregelen

De factor tijd speelt ook altijd een rol als het gaat om netheid. Daarom worden uitspraken als "We laden ... vrachtwagens per dag, als we dat nu ook moeten controleren, dan kunnen we net zo goed 10 voertuigen per dag minder laden" vaak en gemakkelijk gedaan.

Feit is dat als de persoon die het voertuig laadt kijkt hoe elke chauffeur het laadgebied schoonveegt, er vrij snel 5 tot 15 minuten per voertuig voorbij zijn en dit zal in de loop van de dag oplopen. Maar er is een andere manier.

Een mogelijkheid is een bestuurdersbewijs, dat de chauffeur krijgt bij het registreren. Hierop staat dat de chauffeur het laadgebied moet vegen voordat hij het laadgebied betreedt. Als hij wordt afgeroepen en schoon is, is het doel bereikt.

Als hij het laadgebied echter niet heeft geveegd, is een maatregel om hem terug te sturen naar de wachtpositie. Een dergelijke maatregel heeft al veel bedrijven geholpen om chauffeurs "op te voeden" en instructies op te volgen.

Er is echter ook een andere mogelijkheid. Als de persoon die het voertuig laadt merkt dat de laadruimte vuil is, geeft hij of zij de chauffeur de opdracht om de laadruimte te vegen.

Dan rijdt hij terug het magazijn in en haalt de volgende lading op. Als het laadgebied schoon is, kan het laden onmiddellijk beginnen; als dat niet het geval is, plaatst de werknemer de lading op een vrije plek en haalt het volgende item op, en dit spel wordt herhaald totdat het laadgebied schoon is.

Tijd is geld?

Vaak discussiëren chauffeurs liever 45 minuten lang waarom de laadruimte niet schoon is dan dat ze 5 minuten besteden aan het vegen ervan. Zo'n discussie kan snel worden uitgelegd met een instructieblad voor de chauffeur of met een werkinstructie "OMDAT HET ER IS" en het laadpersoneel moet zich houden aan de werkinstructies van de werkgever.

In veel gevallen is het ook zinvol om de expediteur te informeren dat er problemen zijn met de een of de ander.

De schone laadruimte is ook een basis voor positieve ladingzekering in een Code XL-carrosserie.

Dit is een uittreksel van een certificaat volgens DIN-EN 12642 Code XL.

Een Code XL-certificaat vermeldt altijd de omstandigheden waaronder de constructie de toegepaste krachten kan weerstaan. Helemaal aan het begin van de lijst staat "glijwrijvingscoëfficiënt van ten minste µD = 0,3". Deze 0,3 kan alleen worden bereikt als het laadgebied schoon wordt geveegd.

Om dit alles in cijfers uit te drukken, volgt hier een vergelijking:

We nemen aan dat een houten kist met een massa van 5.000 kg op het laadvlak van een vrachtwagen wordt geladen.

Als het laadgebied schoon is, kan normaal gesproken een glijwrijvingscoëfficiënt van µD = 0,3 (30%) worden aangenomen. Dit betekent dat de wrijvingskracht 5.000 daN x 0,3 = 1.500 daN.

Als er antislipmatten (ARM) worden gebruikt, die vervolgens op de juiste manier op het schone laadoppervlak worden gelegd, is de wrijvingskracht 5.000 daN x 0,6 = 3000 daN.

Als het beladingsgebied echter vuil is, is het grotendeels irrelevant of er ARM's zijn tussen de lading en het beladingsgebied of niet, aangezien de glijwrijvingscoëfficiënt slechts µD = 0,1 mag zijn.

Daarom is de wrijvingskracht slechts 5.000 daN x 0,1 = 500 daN. Op het eerste gezicht lijkt dit niet zo dramatisch, maar in combinatie met een spanband is het mogelijk dat er meer dan 50 spanbanden nodig zijn om deze kist daadwerkelijk vast te zetten.

Conclusie:

Als we er niet voor kunnen zorgen dat de laadgebieden schoon zijn voor het laden, hoeven we het in de meeste gevallen niet over riemen, kettingen & co te hebben, tenzij je er echt in slaagt om uiteindelijk een lading met een wrijving µD ≤ 0,1 vast te zetten.

Met vriendelijke groet, Christian Schmid.