Wypadek z udziałem kontenerowca MSC Napoli o pojemności 4 419 TEU w dniu 18 stycznia 2007 r. w kanale La Manche podczas sztormu Kyrill spowodował całkowitą utratę statku.(Źródło: Napoli Report No9/2008)
Dochodzenie jest interesujące, ponieważ jego wynik miał bezpośredni wpływ na pakowanie/rozmieszczanie kontenerów. Co się stało?

Sytuacja początkowa
MCS Napoli płynął przez Kanał La Manche z prędkością około 11 węzłów (~ 20 km/h) na zachód w kierunku Zatoki Biskajskiej. Wysokość fal dochodziła miejscami do 9 metrów. Około godziny 11:05 doszło do poważnego pęknięcia w strukturze kadłuba w pobliżu maszynowni.
Kapitan wezwał pomoc o 11:25 i zdecydował się opuścić statek w zamkniętej łodzi ratunkowej wraz z 26 członkami załogi. Zostali oni później uratowani przez helikoptery Roal Navy; nie było żadnych obrażeń.
Po ustąpieniu sztormu statek został odholowany do Portland, ale istniało ryzyko, że rozpadnie się i zatonie. W związku z tym podjęto decyzję o osadzeniu statku na mieliźnie w zatoce Branscombe w dniu 20 stycznia 2007 roku.
Problem
Większość kontenerów została uratowana. W szczególności zważono 660 kontenerów umieszczonych na pokładzie. Rzeczywista waga 137 z nich była o ponad 3 tony większa niż podano w danych dotyczących frachtu. Największe odchylenie wynosiło 20 ton. 137 kontenerów ważyło łącznie o 312 ton więcej niż podano.
Jedno ze stwierdzeń w raporcie z dochodzenia brzmi następująco:
„Transport kontenerowy to jedyna branża, w której waga nie jest znana. Jeśli siły działające na kontenerowce mają być precyzyjnie kontrolowane i zarządzane, konieczne jest ważenie kontenerów przed załadunkiem .”
Zweryfikowana masa brutto
Na podstawie wyników dochodzeń IMO opracowała „WYTYCZNE DOTYCZĄCE ZWERYFIKOWANEJ MASY BRUTTO KONTENERA PRZEWOŻĄCEGO ŁADUNEK”.
Wiąże się to z określeniem rzeczywistej wagi kontenera, na którą składa się ładunek + opakowanie + sprzęt zabezpieczający + tara kontenera. Światowa Rada Żeglugi stwierdziła:„Odpowiedzialność za rejestrowanie i dokumentowanie zweryfikowanej wagi brutto zapakowanego kontenera spoczywa na nadawcy„. Jest to jasne stwierdzenie.
Do ważenia należy stosować wagę klasy dokładności III zgodnie z dyrektywą 2009/23/WE. Ta specyfikacja dokładności nie jest tolerancją masy, ale techniczną tolerancją wyświetlacza używanej wagi.
Dozwolone są dwie metody określania zweryfikowanej masy brutto:
- Ważone są wszystkie jednostki ładunkowe, paczki lub drobnica, dodawana jest waga materiałów zabezpieczających i sztauerskich, a następnie uzupełniana o tarę kontenera. Suma daje zweryfikowaną masę brutto.
- Przyczepa i kontener są ważone bez ładunku. Ładunek jest następnie sztauowany i zabezpieczany w kontenerze. Załadowany zestaw jest następnie ponownie ważony. Różnica między dwoma ważeniami + masa własna kontenera daje zweryfikowaną masę brutto.
Określanie wagi w praktyce
Doświadczenie pokazuje, że niektóre rozbieżności wagowe mają charakter systemowy, ponieważ wynikają z niedokładnych informacji z bazy danych, nieutrzymywanych zestawów danych lub brakujących proporcji wagowych. Nierzadko zdarza się, że szczegóły dotyczące wagi na liście załadunkowej określają jedynie czystą wagę towarów, a całkowicie brakuje wagi opakowania lub pojemników (beczek, IBC itp.).
Zaleca się regularne sprawdzanie informacji w bazie danych pod kątem dokładności i kompletności. Wagi, dla których mogą wystąpić odchylenia związane z produkcją, powinny być sprawdzane w celu rozpoznania, jak duży może być zakres odchyleń, aby można je było uwzględnić.
Rozdziały 4.2.2 do 4.2.4 Kodeksu CTU 2015 regulują, kto jest odpowiedzialny za określenie masy brutto (=VGM) i kto musi wypełnić obowiązki.
Rozdział 4.2.2: Nadawca powinien podać prawidłowe informacje o towarach
Rozdział 4.2.3: Podmiot pakujący powinien dokładnie określić masę brutto i przekazać ją nadawcy.
Rozdział 4.2.4: Nadawca powinien upewnić się, że masa brutto jest dokładnie określona. Powinien on również poinformować przewoźnika o potwierdzonej masie brutto tak szybko, jak jest to wymagane.
Wnioski
Wyjaśnia to, kto może zostać pociągnięty do odpowiedzialności na mocy prawa handlowego za naruszenia w określonych przypadkach.
Nadawca może również zostać pociągnięty do odpowiedzialności za szkody następcze spowodowane nieprawidłowymi informacjami zgodnie z art. 10 CMR. Może to również dotyczyć uszkodzenia statku, ponieważ jest on częścią łańcucha transportowego.
Dlatego zaleca się odpowiednie uregulowanie procedur sztauowania kontenerów, wyraźne wyznaczenie i rozgraniczenie zadań oraz ich monitorowanie.
Z poważaniem, Sigurd Ehringer
<< Poprzedni artykuł
Odcinek 17: Wypadki i wnioski dotyczące ładunku i sztauowania
Następny artykuł >>
Odcinek 19: Transport kombinowany
Sigurd Ehringer
✔ VDI-zertifizierter Ausbilder für Ladungssicherung ✔ Fachbuch-Autor ✔ 8 Jahre Projektmanager ✔ 12 Jahre bei der Bundeswehr (Kompaniechef) ✔ 20 Jahre Vertriebserfahrung ✔ seit 1996 Berater/Ausbilder in der Logistik ✔ 44 Jahre Ausbilder/Trainer in verschiedenen Bereichen —> In einer Reihe von Fachbeiträgen aus der Praxis, zu Themen rund um den Container und LKW, erhalten Sie Profiwissen aus erster Hand. Wie sichert man Ladung korrekt und was sind die Grundlagen der Ladungssicherung? Erarbeitet und vorgestellt werden sie von Sigurd Ehringer, Inhaber von SE-LogCon.