Aflevering 29: Rijpheid van spanbanden weggooien – De criteria

Het vastzetten van ladingen in vrachtwagens gebeurt meestal door middel van vorm- of krachtsluitingen. In aflevering 23 heb ik beschreven wat de form-fit methode inhoudt en waar je rekening mee moet houden.

In deze aflevering wordt het spansysteem “spanband” gedetailleerder beschreven, vooral vanuit het perspectief van “rijpheid bij het weggooien”.

De regelgeving voor het produceren en testen van spanbanden is EN-12195-2 “Beveiliging van ladingen op wegvoertuigen” Veiligheid Deel 2 “Spanbanden gemaakt van kunstvezels” 2001-02.

De norm verwijst alleen naar handbediende klemelementen met een maximale SHF van 500N=50daN. Dit is de normaalkracht die moet worden uitgeoefend om de voorspankracht (STF) te bereiken die door de fabrikant is opgegeven.

Deze norm is in wezen een testspecificatie, maar beschrijft ook de gebruiksvoorwaarden en etikettering.

Onderdelen van een spanband

Criteria voor het weggooien van spanbanden

Een andere set regels is VDI-2700 Sheet 3.1 “Instructies voor het gebruik van sjormateriaal” 03-2023. De definitie van schade is nieuw. De richtlijn specificeert hier een meetbare waarde.

De schade mag niet groter zijn dan 10% van de dwarsdoorsnede. Dit geldt zowel voor de breedte als de dikte van het materiaal. In de praktijk wordt vaak onvoldoende rekening gehouden met schade in verhouding tot de materiaaldikte.

Met een bandmateriaaldikte van ongeveer 3 mm wordt een beschadiging van 10% = 0,3 mm snel bereikt.

Beide riemen kunnen worden weggegooid.

Overmatige slijtage is ook een criterium voor afdanking. Dit is niet gemakkelijk te beoordelen. De afbeelding toont een riem met het soort schade dat ontstaat als dezelfde lading altijd wordt vastgezet. Randbeschermingshoeken of slangrandbescherming kunnen dergelijke schade voorkomen.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

Dergelijke schade ontstaat wanneer de riem wordt ingehaakt en de insteeklatten vervolgens direct op de riem rusten. Dit zal het onvermijdelijk beschadigen.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

Riemen die beschadigd zijn aan de naden of die niet goed gerepareerd of gefabriceerd zijn, zoals te zien is op de foto’s, zijn niet toegestaan en mogen niet gebruikt worden.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

Overmatige roest als gevolg van onjuiste opslag of opslag op het voertuig.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

Deze schade aan de banden wijst op een verkeerde behandeling.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

Dergelijke schade aan de ratel ontstaat als de gebruiker een staaf, spijkerijzer of metalen pijp gebruikt als verlengstuk van de spanhendel. De maximale handkracht van 50 daN werd ruim overschreden.

Uitbreidingen zijn over het algemeen niet toegestaan, tenzij ze speciaal voor dit doel zijn ontworpen.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

Schade aan een riem door overrekking veroorzaakt door een ongeautoriseerde hendelverlenging. Van de oorspronkelijke bandbreedte van 50 mm blijft slechts 35 mm over.

Deze riem is klaar om weggegooid te worden.

De kniktest

De kniktest heeft zijn waarde bewezen door het gemakkelijker te maken om te beslissen of het materiaal klaar is om weggegooid te worden, vooral als het gaat om schade in verhouding tot de materiaaldikte.

De band wordt over het beschadigde deel van de vinger geplaatst of gebogen.

Het is eenvoudig te herkennen of de 10%-grens is overschreden of niet.

Voorbeeld: De beschadigde riem hangt aan de invoerbalk.

De kniktest toont aan dat de riem zeker gescheurd is omdat de schade meer dan 10% van de materiaaldikte bedraagt.

Conclusie

Het is belangrijk dat de veiligheidsgordels in een voertuig regelmatig worden gecontroleerd. Dit is de verantwoordelijkheid van de bestuurder als gebruiker, maar ook van de eigenaar van het voertuig. De bestuurder is verplicht om voor elk gebruik te controleren of de riem kan worden verwijderd.

De eigenaar van het voertuig moet een schriftelijk bewijs overleggen dat de veiligheidsgordels minstens één keer per jaar zijn gecontroleerd door een deskundige.

De belader (directeur of aangestelde agent) moet er echter ook voor zorgen dat er in de specifieke beladingssituatie geen banden worden gebruikt die klaar zijn om te worden weggegooid. In het geval van een incident dat zou leiden tot een administratieve overtreding, maar in ieder geval met strafrechtelijke gevolgen (bijv. nalatig lichamelijk letsel), zou de verlader ook verantwoordelijk zijn. De beste manier om dit te doen is met een checklist voor een inspectie van inkomende goederen, die het punt van de gordelcontrole bevat en deel uitmaakt van een werkinstructie.

Hoogachtend, Sigurd Ehringer

Tobias Kreft